ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΓΑΖΙΟΥ ΠΑΕΙ ... ΒΟΥΛΗ

Βρίσκεστε εδώ: ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΓΑΖΙΟΥ ΠΑΕΙ ... ΒΟΥΛΗ

Το Γυμνάσιο Γαζίου πάει ... Βουλή

Το σχολείο μας διακρίνεται για την ποικιλία των εκπαιδευτικών δράσεων που εκπονούνται από διδάσκοντες και μαθητές κάθε σχολική χρονιά, στις οποίες συνήθως περιλαμβάνονται και εκπαιδευτικές επισκέψεις σε κάθε είδους μουσεία, πάρκα κυκλοφοριακής αγωγής, αθλητικές εγκαταστάσεις, τοπικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αρχαιολογικούς χώρους, ιστορικά - θρησκευτικά μνημεία και παραδοσιακούς οικισμούς.

Στο πλαίσιο αυτής της επιμορφωτικής εξωστρέφειας στην αρχή του τρέχοντος σχολικού έτους ο Σύλλογος Διδασκόντων αποφάσισε να υποβάλει αίτηση στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων, προκειμένου 150 μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου να έχουν την ευκαιρία να ξεναγηθούν διά ζώσης στον χώρο του Ελληνικού Κοινοβουλίου και να ενημερωθούν από ειδικούς ξεναγούς για την ιστορία του κτηρίου και τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Η αίτησή μας έγινε αποδεκτή και η επίσκεψή μας στο Εθνικό Κοινοβούλιο ορίστηκε να πραγματοποιηθεί στις 18 Νοεμβρίου 2023, ημέρα Σάββατο και ώρα 12:00 - 15:00.

Η επίσκεψή μας στη Βουλή των Ελλήνων, όπως συνηθίζεται σε ανάλογες περιπτώσεις, εντάχθηκε στο πρόγραμμα μίας τριήμερης εκδρομής στη Στερεά Ελλάδα και στην Πελοπόννησο (16 - 18 Νοεμβρίου 2023), η οποία περιλάμβανε αξιόλογους από οικολογική, αρχιτεκτονική, αρχαιολογική και ιστορική άποψη προορισμούς: Αράχωβα, Δελφοί, Ναύπακτος, Γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου, Διώρυγα Κορίνθου, Μυκήνες, Επίδαυρος, Ναύπλιο, Μουσείο Ακρόπολης. Τη διεξαγωγή της εκδρομής ανέλαβε κατόπιν μειοδοτικού διαγωνισμού το ηρακλειώτικο γραφείο γενικού τουρισμού Vai Travel και οι μετακινήσεις μας έγιναν με πλοία των Μινωικών Γραμμών και με τουριστικά λεωφορεία που μας παρέλαβαν από το λιμάνι του Πειραιά.

•16-11-2023. Πρώτη ημέρα της εκδρομής.

(Πατήστε στο παρακάτω εικονίδιο για να δείτε τις φωτογραφίες)

Αμέσως μετά την άφιξη του πλοίου μας στον Πειραιά (06:30) επιβιβαστήκαμε στα λεωφορεία και αρχίσαμε χωρίς καθυστέρηση το μαραθώνιο ταξίδι μας προς την κεντρική και ανατολική Στερεά Ελλάδα. Αρχικά περάσαμε μέσα από τον πυκνοδομημένο αστικό ιστό του πολεοδομικού συγκροτήματος Πειραιά - Αθήνας και στη συνέχεια ακολουθώντας τον οδικό άξονα της Εθνικής Αθηνών - Λαμίας διασχίσαμε την ύπαιθρο της βόρειας Αττικής και της Βοιωτίας, θαυμάζοντας το καταπράσινο τοπίο, τις αχανείς πεδιάδες, με καλλιέργειες βαμβακιού και κηπευτικών - ειδικά στην περιοχή της πάλαι ποτέ αποξηραμένης λίμνης Κωπαΐδας - και την υψηλού οικολογικού ενδιαφέροντος λίμνη Υλίκη, μία από τις πηγές υδροδότησης της Αθήνας σήμερα.

Η πρώτη μας στάση έγινε λίγο έξω από τον αρχαιολογικό χώρο του Ορχομενού (μυκηναϊκές αρχαιότητες), στο μέσο μίας καλλιεργημένης πεδινής έκτασης που χανόταν στο βάθος του ορίζοντα, όπου οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουν τη σημασία της ισχυρής αγροτικής οικονομίας στην ανάπτυξη των μυκηναϊκών βασιλείων.

Επόμενος προορισμός μας ήταν η ιστορική και κοσμοπολίτικη ορεινή Αράχωβα, με τα γραφικά σπίτια και στενά της, το μοναδικό πυργοειδές ρολόι της, τα υπέροχα καταλύματα και εστιατόριά της και τα ονομαστά χιονοδρομικά κέντρα της, που λόγω της αφύσικης για την εποχή ζέστης προσφέρονταν μόνο για ...ηλιοθεραπεία.

Το πιεστικό ημερήσιο πρόγραμμά μας δεν μας επέτρεψε να κάνουμε στάση στην Αράχωβα αλλά, αφού τη διασχίσαμε, κατευθυνθήκαμε προς το μαρτυρικό Δίστομο, έχοντας στο πλάι μας την ιστορική και γνωστή για το ασυναγώνιστο σουβλάκι της Λειβαδιά. Πλησιάζοντας στο Δίστομο οι μαθητές διάβασαν για τη σφαγή του Διστόμου από τις κατοχικές δυνάμεις των Ναζί (10 Ιουνίου 1944) και ένιωσαν με φρίκη τη βαρβαρότητα που βίωσε ο λαός μας τα δύσκολα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.

Λίγα χιλιόμετρα πορείας μέσα από τα βουνά και το φημισμένο τέμενος του Απόλλωνα, οι Δελφοί, ξεπροβάλλουν πίσω από τις πετρώδεις πλαγιές του Παρνασσού. Εκστασιασμένοι από την αρμονία του τοπίου και την ιερότητα του αρχαιολογικού χώρου, ο οποίος αρχίζει να ξετυλίγει μπροστά στα μάτια μας με πρώτο διακριτό μνημείο τους τρεις κίονες της Προναίας Αθηνάς, αποβιβαζόμαστε από τα λεωφορεία για να αρχίσει η ξενάγησἠ μας στον ιερό του μαντείου από ντόπιες ξεναγούς. Παίρνουμε από την είσοδο τα εισιτήριά μας και αρχίζει η άνοδός μας προς τον ναό του Απόλλωνα. Ανεβαίνοντας την ιερά οδό θαυμάζουμε τα θησαυροφυλάκια των αφιερωμάτων των αρχαίων προσκυνητών του ναού (Θησαυρός Αθηναίων), τα ενεπίγραφα τοιχία, τον ομφαλό της γης, το ρωμαϊκό φόρουμ (αγορά), τον ναό του Απόλλωνα με τους έξι δωρικούς κίονες, την κιονοειδή πλεκτή βάση του τρίποδα που στήθηκε απέναντι από τον ναό σε ανάμνηση της νίκης στις Πλαταιές και όλα αυτά να απηχούν μέσα στο εκθαμβωτικό φως ενός όψιμου καλοκαιριού αρχαίες δόξες και θεϊκές αποκρίσεις στους πρόποδες του ιερού βουνού των Μουσών. Όμως η περιήγησή μας δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Λίγο περπάτημα ακόμα και φτάνουμε στο αρχαίο θέατρο των Δελφών, γιατί όπου γιορτή και πανηγύρι και ο Διόνυσος - ο θεός του αρχαίου δράματος - παρών. Τα παιδιά που διδάσκονται Αρχαίο Δράμα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά για πρώτη ίσως φορά το αρχαίο αμφιθέατρο και να διακρίνουν τα μέρη του μαθαίνοντας, παράλληλα, για τη λειτουργία τους.

Αρχίζει ο κατήφορος. Ο χρόνος μάς πιέζει ασφυκτικά να δούμε το Μουσείο των Δελφών με τον μοναχικό αλλά υψηλής αισθητικής μπρούτζινο Ηνίοχο με το βλέμμα που μαγνητίζει, τους δύο πέτρινους Κούρους, την επιβλητική και αινιγματική Σφίγγα... Τα λεωφορεία κορνάρουν και η περιήγηση τελειώνει γοργά. Αλλά το γοργόν είχε χάριν!

Κοντεύει 15:00. Είμαστε στον δρόμο αρκετή ώρα. Σιγά σιγά κατηφορίζουμε τις πλαγιές του Παρνασσού και θαυμάζουμε τις κατάφυτες με λιόφυτα κοιλάδες της ορεινής Φωκίδας. Βλέπουμε τον Κορινθιακό στο βάθος αλλά η Ναύπακτος δεν φιγουράρει στο φόντο. Ιτέα, Γαλαξίδι, νησιά και ακρωτήρια, χερσόνησοι και παλιές δόξες της ιστιοφόρας ναυτιλίας του τόπου μας, της Ρούμελης. Κάποτε η ταμπέλα δείχνει Ναύπακτος. Ευτυχώς, γιατί πεινάμε. Όμως με την είσοδο στην πόλη ξεχνάμε την ανάγκη τροφής... Η μαγευτική θέα μάς κόβει την ανάσα! Κάστρα σε καταπράσινους λόφους, μεσαιωνικό λιμάνι, πόλη βγαλμένη μέσα από ιπποτικά ρομάντζα! Μπροστά στα πόδια μας ο Πατραϊκός κόλπος και στο βάθος αγέρωχη και καμαρωτή αχνοφαίνεται μία από τις 10 μεγαλύτερες στον κόσμο καλωδιακές γέφυρες, η γέφυρα του Ρίου - Αντιρρίου, μήκους ~3 χλμ. Μετά το σουβλάκι, υπέροχο εδώ στην παραθαλάσσια Ρούμελη, η ρομαντική διάθεση μαθητών και καθηγητών κορυφώνεται. Φωτογραφίες με φόντο πότε τα κάστρα και πότε το ενετικό λιμάνι. Κάπου εκεί ίσως στα ανοιχτά της θάλασσας κάποιες τουρκικές και φράγκικες γαλέρες να ανιστορούν ηρωικά κατορθώματα και επιθανάτιους οδυρμούς στις συγκρούσεις που έλαβαν χώρα στη ναυμαχία του 1571, η οποία έσωσε από τον εξοθωμανισμό την Ευρώπη. Δυστυχώς, όμως, το μεσαιωνικό παραμύθι δεν θα βαστήξει για πολύ. Η Αθηνά και το ξενοδοχείο μάς περιμένουν. Και το ταξίδι θα κρατήσει κοντά 3 ώρες!

Αφήνουμε πίσω μας την ονειρεμένη Ναύπακτο για να διαβούμε στον Μοριά από τη γέφυρα του Ρίου-Αντιρρίου. Θεριό η θάλασσα αλλά πιότερο θαυμαστή η θέληση του ανθρώπου να τη δαμάσει και να την τιθασέψει. Τα λεωφορεία διαβαίνουν τον στενό πορθμό και οι φωτογραφικές μηχανές ανάβουν. Το πέρασμά μας στη γη του Πέλοπα είναι γεγονός. Η νέα εθνική Πατρών - Αθηνών μάς υποδέχεται και το ημερήσιο ταξίδι μας οδεύει προς το τέλος του. Χιλιόμετρα πολλά, τούνελ πολλά και ασυνήθιστα μεγάλα, λουτροπόλεις του Κορινθιακού, η διώρυγα της Κορίνθου, οι εγκαταστάσεις των διυλιστηρίων, Μέγαρα, Ελευσίνα και ... το κλεινόν Άστυ του πάλαι ποτέ και της νυν εποχής.

Αθήνα. Τα παιδιά αν και νυσταγμένα και εξουθενωμένα από το μακρύ ταξίδι, τα χάνουν αντικρίζοντας την αχανή φωταγωγημένη πρωτεύουσα! Δρόμοι ατελείωτοι, αυτοκίνητα αμέτρητα, ταμπέλες με ονόματα συνοικιών και περιοχών διαδέχονται καταιγιστικά η μία την άλλη. Πιο λαβύρινθος δεν γίνεται! Τελικά φτάνουμε στο κέντρο. Περνάμε από την Πατησίων, βλέπουμε το Αρχαιολογικό Μουσείο και το Πολυτεχνείο και κατευθυνόμαστε προς τη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Το ξενοδοχείο μας είναι το Zafolia Athens Hotel. Μεγάλο και εντυπωσιακό θα μας φιλοξενήσει γενναιόδωρα δύο μέρες. Η ώρα για τακτοποίηση στα δωμάτια, φαγητό και ξεκούραση έχει φτάσει.

•17-11-2023. Δεύτερη ημέρα της εκδρομής.

(Πατήστε στο παρακάτω εικονίδιο για να δείτε τις φωτογραφίες)

07:00. Με ένα καλό πρωινό στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου ξεκινά η δεύτερη ημέρα των περιηγήσεών μας. Έχει έρθει η ώρα να δούμε την Πελοπόννησο στο φως του ήλιου. Και η μέρα είναι και πάλι φανταστική! Καλοκαίρι χωρίς σύννεφα!

Γύρω στις 10:00 βρισκόμαστε στον πάλαι ποτέ Ισθμό της Κορίνθου. Ο πατέρας του/της Διόλκου, ο Περίανδρος, δεν τα κατάφερε αλλά στα τέλη του 19ου αι. με υπέρογκο κόστος κατασκευάστηκε η Διώρυγα που κατέστησε την Πελοπόννησο τεχνητή νήσο. Όφελος για τη ναυτιλία και το εμπόριο, δυσβάσταχτο βάρος για τις τσέπες των Ελλήνων φορολογουμένων τα χρόνια εκείνα. Και, δυστυχώς, επτωχεύσαμεν...

Χωρίς ανάσα αλλά με πολλές φωτογραφίες φεύγουμε για Μυκήνες. Ο Αργολικός κάμπος είναι μαγευτικός. Τα παιδιά για άλλη μια φορά παρατηρούν την ομορφιά του τοπίου αλλά και τα κατάσπαρτα χωράφια με τις ελιές και τα εσπεριδοειδή. Άραγε, από πού αντλούσαν τη δύναμη και τα πλούτη τους οι Ατρείδες και οι άλλοι μυκηναίοι άνακτες της περιοχής; Κοντεύει 11:00 και εμείς κοντοζυγώνουμε στην Ακρόπολη των Μυκηνών. Δεν ξέρουμε αν θα μας υποδεχθεί ο Αγαμέμνονας αλλά η υποβλητικότητα του τοπίου και του λόφου με τα κυκλώπεια τείχη μάς κάνουν να ανατριχιάζουμε και ζωντανεύουν τις ομηρικές περιγραφές για τις πολύχρυσες Μυκήνες των ισχυρών και αυταρχικών αρχόντων.

Φτάσαμε στον αρχαιολογικό χώρο. Οι ξεναγοί μάς δίνουν τα εισιτήρια και η περιήγηση αρχίζει. Ανηφορίζουμε τον δρόμο που οδηγεί στην Πύλη των Λεόντων, την κεντρική είσοδο της ακρόπολης των Μυκηνών. Οι μαθητές εντυπωσιάζονται από τον όγκο των τειχών και το μέγεθος των ογκόλιθων που μόνο Κύκλωπες θα μπορούσαν να έχουν τοποθετήσει τόσο ψηλά και με τόση ακρίβεια, αφού ούτε λάμα μαχαιριού δεν μπορεί να περάσει ανάμεσά τους. Οι φωτορεπόρτερ σε ετοιμότητα. Λέοντες, ογκώδη υπέρθυρα και παραστάδες, ταφικός περίβολος Α΄ και στο βάθος, στην κορυφή της ακρόπολης, τα απομεινάρια του επιβλητικού ανακτόρου του Αγαμέμνονας. Ήχοι από μία αρχαία φόρμιγγα ηχούν ακόμη αλλά ο Αγαμέμνονας δεν μας υποδέχεται...

Σύντομα, γιατί το ημερήσιο πρόγραμμά μας είναι πιεστικό, κατηφορίζουμε τον λόφο για να επισκεφτούμε την τελευταία κατοικία του τραγικού Ατρέα, που τον έσφαξε η Κλυταιμνήστρα με τον φιλαράκο της τον Αίγισθο, τον θολωτό του τάφο. Ένα τεράστιο πέτρινο αβγό, σκεπασμένο με χώμα και το έθος της εποχής! Μας εντυπωσιάζει ο μακρύς διάδρομος με τα πέτρινα, τριγωνικού σχήματος, τοιχία, η θεόρατη είσοδος με το υπέρθυρο που ζυγίζει 120 τόνους και μας καταλαμβάνει δέος όταν διαβαίνουμε το κατώφλι και μπαίνουμε στον νεκρικό θάλαμο. 15 μέτρα το ύψος του θολωτού θαλάμου, με τους ογκόλιθούς του να είναι τοποθετημένοι με θαυμαστή γεωμετρική ακρίβεια που και σύγχρονοι μηχανικοί θα ζήλευαν! Κινούμαστε προς την έξοδο του μνημείου και παίρνουμε θέσεις για μια οικογενειακή αναμνηστική φωτογραφία. Ο δόλιος ο Αγαμέμνων, ο απατηθείς και φονευθείς, και εμείς! Εμείς χαρούμενοι και ζωντανοί...αναχωρούμε για τον επόμενο σταθμό μας.

Επίδαυρος. Το αρχαίο Βενιζέλειο. Ο Ασκληπιός είχε στήσει εδώ το πιο φημισμένο στον αρχαίο ελληνικό κόσμο ιατρείο του, τον ναό του! Τελετουργικό μπανάκι, υπνάκος στρωματσάδα έξω από τον ναό, όνειρα θεϊκά και η ίαση στο πιάτο! Και για να γιάνει πρώτα η ψυχούλα, γιατί πριν από το σώμα, έλεγαν οι αρχαίοι υγειονομικοί, αρρωσταίνει η ψυχή, η θεραπευτική αγωγή που συνιστούσαν οι ασκληπιάδες ήταν το θέατρο. Τραγωδία για όσους νόμιζαν ότι δεν υπάρχουν άλλοι που να υποφέρουν περισσότερο από αυτούς και κωμωδία για όσους είχαν τα ψυχολογικά θεματάκια τους. Να, λοιπόν, γιατί το αρχαίο νοσοκομείο περιλάμβανε και θεατρικές εγκαταστάσεις. Θέατρο Επιδαύρου, το καλύτερα σωζόμενο αρχαίο θέατρο χωρητικότητας 14.000 θεατών. Ελληνιστική κατασκευή με υπέροχη αρχιτεκτονική, άψογες αναλογίες και τέλεια ακουστική. Οι μαθητές δεν ξέρουν τι να πρωτοφωτογραφίσουν: το καλοδιατηρημένο Κοίλο, την έρημη από χορούς και τραγούδια Ορχήστρα, τις εντυπωσιακές Παρόδους, την πανέμορφη φύση που αγκαλιάζει τον ναό Τέχνης του Διονύσου; Είναι από τις λίγες περιπτώσεις που φύση και αρχιτεκτονική δένουν τόσο αρμονικά και αυτή η φιλική συνύπαρξη δικαιώνει τους αρχαίους δραματουργούς που δεν έχαναν ευκαιρία στα χορικά τους να εξυμνούν τα κάλλη της ελληνικής φύσης. Να είναι, άραγε, και αυτός ένας από τους λόγους που τα Επιδαύρια - το ετήσιο φεστιβάλ αρχαίου δράματος - γοητεύει πάντα το προερχόμενο από όλες τις φυλές της γης κοινό του; Ακολουθεί μια σύντομη επίσκεψη στο Μουσείο της Επιδαύρου, όπου η παρουσία του Ασκληπιού είναι παντού αισθητή: ο ναός του, τα αγάλματά του, τα ιερά του σύμβολα (φιδάκι, ραβδί, ποτήρι...), τα ιατρικά του σύνεργα... Κάνουμε φόντο τον θεραπευτή θεό και ζητώντας την ευλογία του - όλο και κάποια θεματάκια έχουμε όλοι μας - βγάζουμε αναμνηστικές φωτογραφίες. Εμείς και ο θεός που δεν ζητά φακελάκι! Ή ζητούσε; Ποιος ξέρει!

Όμως κοντεύει απόγευμα και το Ναύπλιο είναι μακριά. Αποχαιρετούμε τον Ασκληπιό και τους διονυσιακούς θιάσους και επιβιβαζόμαστε στα λεωφορεία που αναχωρούν με κατεύθυνση την πρώτη πρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους, το Ναύπλιο. Αν και κουρασμένοι από τις ξεναγήσεις και την πεζοπορία, δεν παύουμε ούτε στιγμή να θαυμάζουμε το καταπράσινο τοπίο και, ειδικά, τις κατάσπαρτες πεδιάδες - αγρούς. Διασχίζουμε ξανά τον αργολικό κάμπο, σε μεγαλύτερο βάθος και με άλλη κατεύθυνση αυτή τη φορά, και μας κάνει εντύπωση η φιλοπονία των ανθρώπων που δεν έχει αφήσει ακαλλιέργητη ούτε μία σπιθαμή γης. Μετά από αρκετή ώρα αρχίζει να φαίνεται στο βάθος ο αργολικός κόλπος και το Παλαμήδι, το ενετικό φρούριο του Ναυπλίου. Ο δόλιος ο Κολοκοτρώνης για ένα διάστημα το είχε για καταναγκαστική κατοικία του! Επιτέλους, φτάνουμε στο Ναύπλιο! Τα λεωφορεία παρκάρουν στο λιμάνι και εμείς κατευθυνόμαστε προς το κέντρο και τα παραλιακά εστιατόρια της επίπεδης - πλην του λόφου με το κάστρο - πόλης. Η ώρα είναι προχωρημένη και το γεύμα επιβεβλημένο και για μαθητές και για καθηγητές. Ακολουθεί περιήγηση στην πανέμορφη πλατεία με τον έφιππο Κολοκοτρώνη, καφεδάκι στις περικείμενες καφετέριες, ενώ στον νου μας τριγυρίζει η ανήσυχη σκέψη μήπως από κάπου ξεμυτίσει κάποιος ξεχασμένος από τον χρόνο Μαυρομιχάλης και μας περάσει για οπαδούς του Καποδίστρια. Γι’ αυτό πίνουμε τον καφέ μακριά από τον Άγιο Γεώργιο. Φύλαγε τα ρούχα σου!

Αλλά η ώρα για την επιστροφή στο Άστυ το ακοίμητον και το ταραχώδες έχει φτάσει. Η έγνοια μας τώρα είναι το πώς και πότε θα επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας, καθώς στο κέντρο της Αθήνας βρίσκεται σε εξέλιξη η καθιερωμένη πορεία προς την Αμερικανική Πρεσβεία στο πλαίσιο των εορτασμών για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Τελικά, επιστρέφουμε με κάποια καθυστέρηση στο ξενοδοχείο. Οι μαθητές βιώνουν το μαρτύριο της κυκλοφοριακής σταγόνας που ζει καθημερινά ο οδηγός της πρωτεύουσας και αναβοούν: καλύτερα στο Γάζι, όπου πάντα κάποιος κλείνει τον κεντρικό δρόμο, συνήθως για να πάρει τον καφέ του! Το ξενοδοχείο, επιτέλους, προβάλλει μπροστά στα κουρασμένα και πεινασμένα...μάτια μας! Φάστ φουντ και θέατρο. Απόψε το Γυμνάσιο Γαζίου θα ζήσει μετά την περιήγηση στο αρχαίο θέατρο την εμπειρία του σύγχρονου αριστοφανικού θεάτρου. Γέλιο άφθονο από την πλατεία, ξεκαρδιστικές ατάκες και στιγμιότυπα βγαλμένα από τον βουβό κινηματογράφο και τα κινούμενα σχέδια από τη Σκηνή. Τα παιδιά σπαρταρούν από το γέλιο και έτσι η δεύτερη ημέρα τελειώνει με εικόνες πολύχρωμες και εύθυμες!

•18-11-2023. Τρίτη ημέρα της εκδρομής.

(Πατήστε στο παρακάτω εικονίδιο για να δείτε τις φωτογραφίες)

Αγαπητό ξενοδοχείο, σε αποχαιρετάμε! Τα μπαγκάζια στα λεωφορεία, καλό ντύσιμο και πλώρη προς το Μουσείο Ακρόπολης. Πλησιάζοντας στο Μουσείο τα νυσταγμένα μάτια των μαθητών εντυπωσιάζονται από την ομορφιά των νεοκλασικών κτηρίων: Αρχαιολογικό Μουσείο, Πολυτεχνείο, Παλαιά Βουλή με άλλον ένα έφιππο Κολοκοτρώνη, Βουλή των Ελλήνων - σε λίγο θα μας υποδεχθείτε, τον Εθνικό Κήπο, τους Στύλους του Ολυμπίου Διός, την Πύλη του Αδριανού (και πού να έβλεπαν το ταλαιπωρημένο από πολιτικές υποσχέσεις Ζάππειο ή το Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο). Μία στάση στην είσοδο της Πλάκας και οι μαθητές ετοιμάζονται για ένα ακόμα αρχαιολογικό ... μάθημα! Οι ερωτήσεις κατά την αναμονή στην είσοδο πέφτουν βροχή. Πόσο θα κρατήσει η ξενάγηση; Πότε θα πάμε στη Βουλή; Θα μας υποδεχθεί ο Πρωθυπουργός; Γιατί δεν ανεβαίνουμε στην Ακρόπολη; Πότε θα πάμε στο μοναστηράκι; Θα μας αφήσετε μόνους μας στην Ερμού; Από πού να ψωνίσω ρούχα για την αδελφή και τη μαμά μου; Τους δείχνουμε το Αρχαίο Θέατρο του Διονύσου - εκεί κοντά ήταν και το Ωδείο του Περικλή. Πιο πάνω διακρίνεται το Ωδείο του Ηρώδη του Αττικού... Αλλά η νύστα έχει τον πρώτο λόγο! Φιλομαθή βλέπεις τα παιδιά μας αλλά και εξαιρετικά κοινωνικά... Πού να τα πιάσει ο ύπνος!

Ευτυχώς έρχεται η συνοδός του Γραφείου μας, η Μαρία μας, η από μηχανής θεός της εκδρομής, κομίζουσα τα εισιτήρια. Η εφόρμηση αρχίζει. Ευτυχώς οι ξεναγοί και οι φύλακες του Μουσείου ξέρουν πολύ καλά τη δουλειά τους και έτσι τα νυσταγμένα μας μπαίνουν γρήγορα στο πνεύμα της περιήγησης στο υπέροχο και διεθνών προδιαγραφών Μουσείο της Ακρόπολης. Με ακουστικά στα αυτιά μας δεν χάνουμε ούτε μία λέξη από την εξαιρετική και κατατοπιστική ξενάγηση σε όλα τα επίπεδα του Μουσείου: εντυπωσιακά ταφικά αφιερώματα, παιχνίδια με τα οποία διασκέδασαν οι νεοσσοί Αθηναίοι, ο παλιός ναός με τον γλυπτό του διάκοσμο, κούροι και κόρες του ιερού βράχου, οι αριστουργηματικές καλλιτεχνικά, περήφανες αλλά κακότυχες, κόρες των Λακωνικών Καρυών (Καρυάτιδες), που ο μηδισμός των συμπολιτών τους τις πέτρωσε και το κρίμα τους έμελλε να τις βαραίνει αιώνια, τα κολοβά μάρμαρα εκ των οποίων τα περισσότερα και τα καλύτερα ο Έλγιν μάς τα φυγάδευσε στο Βρετανικό Μουσείο, η Ακρόπολη με τον Παρθενώνα και τον Ναό της Απτέρου Νίκης να φιγουράρουν ως σύμβολα του κλασικού μεγαλείου των Τεχνών και του Πνεύματος του Χρυσού αιώνα του Περικλή.

Και ενώ οι μαθητές έχουν εντυπωσιαστεί από το μουσείο, τα εκθέματα, την Ακρόπολη και απευθύνουν συνέχεια ερωτήσεις στην ξεναγό, η ώρα για αναχώρηση για τη Βουλή πλησιάζει. Η περιήγηση τελειώνει, παραδίδουμε τα ακουστικά μας και περπατώντας τη Μακρυγιάννη φτάνουμε στα λεωφορεία. Τελευταία εκπαιδευτική στάση η αφορμή της εκδρομής μας, το Εθνικό μας Κοινοβούλιο. Αλλά για καλή μας τύχη φτάνουμε στο Σύνταγμα την ώρα της αλλαγής της προεδρικής φρουράς. Κόσμος και κοσμάκης είναι συγκεντρωμένος στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Οι τσολιάδες μας με τελετουργικές κινήσεις και βηματισμούς, ανέκφραστοι και αγέρωχοι, αλλάζουν θέσεις, διασταυρώνονται σχηματίζοντας το ιστορικό «ΟΧΙ» - που ειπώθηκε αλλεπάλληλες φορές σε όσους ανά τους αιώνες απείλησαν την εθνική ανεξαρτησία μας, και, τέλος, κουρασμένοι από το ακίνητο καθήκον παραδίδουν τη θέση τους στο νέο ζευγάρι της φρουράς. Καλό κουράγιο, σύντροφοι, εμείς πάμε για ποδόλουτρο! Οι μαθητές τραβούν αμέτρητες φωτογραφίες, ευτυχώς δεν αποπειρώνται να τραβήξουν σέλφι με τους τσολιάδες!

Όμως ο χρόνος μάς πιέζει. 11:30, πρέπει να κινηθούμε προς την είσοδο των επισκεπτών του Κοινοβουλίου που βρίσκεται επί της Βασιλίσσης Σοφίας. Είμαστε στην είσοδο στην ώρα μας. Ο φρούραρχος σπεύδει πρόσχαρος να υποδεχθεί τα κρητικόπουλα, τιμώντας έτσι την πατρίδα των πάλαι και νυν πρωθυπουργών της Ελλάδος! Η περιήγησή μας στη Βουλή των Ελλήνων γίνεται σε τρεις ομάδες των 50 ατόμων από την ξεναγό των σχολείων στο Κοινοβούλιο σε δύο επίπεδα. Πρώτα ξεναγούμαστε στην αίθουσα της ολομέλειας. Εμείς και τα άδεια έδρανα των 300! Καθόμαστε με προσοχή και θαυμάζουμε την χώρα των πολιτικών αποφάσεων! Θέλουμε και εμείς να πούμε την άποψή μας αλλά περιμένουμε τις επόμενες εκλογές και προς το παρόν αναζητούμε τις πολύτιμες ψήφους που θα μας εξασφαλίσουν την πολυπόθητη βουλευτική έδρα και τη δυνατότητα λόγου στον ναό της δημοκρατίας. Στη συνέχεια ανεβαίνουμε στην αίθουσα του Μουσείου της Βουλής με τις μοναδικές ζωγραφικές ζωφόρους που εικονίζουν στιγμιότυπα από την Ελληνική Επανάσταση και τα σπάνια ιστορικά έγγραφα και βιβλία. Όλη η ιστορία του Σύγχρονου Ελληνικού Κράτους παρελαύνει μπροστά στα μάτια μας και νιώθουμε στο πλάι μας τον Μακρυγιάννη και τον Κανάρη να συνομιλούν για τη Μεγάλη Ελλάδα με τον Τρικούπη και τον Βενιζέλο. Και εδώ κάπου η περιήγηση στον όροφο τελειώνει και κατεβαίνουμε τη μεγάλη σκάλα που οδηγεί στο ισόγειο. Εκεί σταματάμε και παίρνουμε την τελευταία ομαδική πόζα. Τρεις ομάδες, τρεις όμορφες οικογενειακές φωτογραφίες! Εμείς και τα παιδιά χαρούμενοι και ανακουφισμένοι... Ευτυχώς είναι όλα όρθια... Έχουμε ελεύθερη ώρα τώρα! Αποχαιρετάμε τους φιλόξενους ξεναγούς μας και κατηφορίζουμε προς την Πλατεία του Συντάγματος περνώντας από την υπόγεια διάβαση τη λεωφόρο Β. Αμαλίας για να δούμε και τον σταθμό του μετρό. Σε λίγο βρισκόμαστε στην αρχή της Ερμού: Ερμής ο θεός των εμπόρων, των οδοιπόρων, των ρητόρων και των κλεφτών... Βγάλε άκρη με τους αρχαίους θεούς! Εδώ τελειώνει το εκπαιδευτικό μέρος της περιήγησής μας στην Αθήνα και αρχίζει το ψυχαγωγικό - καταναλωτικό! Ένα καφεδάκι, λίγο φαγητό, μερικά ψώνια, ένα κεράκι ευχαριστίας στη Μητρόπολη για τη θεϊκή προστασία και επίκλησης για ένα ήρεμο ταξίδι επιστροφής στην Κρήτη - προμηνυόταν χαλασμός Κυρίου - και η επιστροφή μας αρχίζει.

19:30. Επιβίβαση στο πλοίο. Οι μαθητές μας σέρνουν κουρασμένοι τις αποσκευές τους ανεβαίνοντας στο καράβι. Αλλά αυτή τη φορά τις νιώθουν πιο βαριές από την ημέρα της αναχώρησής τους. Και μάλλον θα είναι ακόμα πιο βαριές το πρωί, όταν θα ξαναπατήσουν στα κρητικά χώματα. Γιατί άραγε; Μήπως γιατί αγόρασαν πολλά δώρα για τους δικούς τους; Πάντως θα έχουν να πουν πολλά στους δικούς τους.

Εμείς τους ευχόμαστε καλή πρόοδο και να μάθουν να αντιμετωπίζουν τη μόρφωση ως ένα ατέρμονο ταξίδι ζωής, που διευρύνει τους πνευματικούς τους ορίζοντες, σφυρηλατεί στην ψυχή και στον νου τους υγιείς αξίες και υψηλά ιδεώδη και τους καθιστά χρήσιμα, δημιουργικά και αποδεκτά μέλη της κοινωνίας.

Άντε με το καλό και σε άλλα ταξίδια!

Αρχηγός εκδρομής: Αθανασοπούλου Χαρίκλεια (Διευθύντρια, Καθηγήτρια Πληροφορικής ΠΕ86)

Συνοδοί εκπαιδευτικοί:

1. Μακρογιαννάκης Εμμανουήλ (ΠΕ01, Θεολόγος)

2. Χριστοδουλάκης Χρήστος (ΠΕ02, Φιλόλογος)

3. Βρέντζου Αικατερίνη (ΠΕ04.02, Χημικός)

4. Γιασσάκη Σοφία (ΠΕ07, Γερμανικής Φιλολογίας)

5. Γρηγορίου Μαρία (ΠΕ11, Φυσικής Αγωγής)

6. Σιώκη Ελένη (ΠΕ80, Οικιακής Οικονομίας)

7. Μηναδάκη Δέσποινα (ΠΕ83, Τεχνολογίας)

8. Ανδριγιαννάκη Δέσποινα (ΠΕ86, Πληροφορικής)